Table of Contents
Het werpen van stenen
In het Oude Testament zien we dat “werpen” vaak een daad is van loslaten, wegdoen of zelfs uitwerpen – denk aan:
- Stenen werpen (bijvoorbeeld in het rechtssysteem of bij veroordeling): een symbolische handeling van oordeel of reiniging van kwaad.
- Zonde “wegwerpen”: zoals in Micha 7:19 – “U zult al hun zonden werpen in de diepten van de zee”, wat een beeld is van definitief afstand doen van schuld.
- Werpen van afgoden of onreinheden: bijvoorbeeld in Ezechiël 20:7 – “Werp ieder de afschuwelijke afgoden weg…”
Waarom dit relevant is bij 1 Petrus 5:7?
Wanneer Petrus zegt: “Werp al uw zorgen op de Heer”, gebruikt hij het Griekse woord ἐπιρίψαντες (epiripsantes) – letterlijk “werpen op” of “plaatsen op”, zoals je een last op een dier legt (vgl. Lukas 19:35 waar de mantels op het veulen geworpen worden).
Integratie in onze reflectie en gebed
Dit biedt een diepere laag: je zorgen werpen is méér dan even “delen met God” – het is:
- Een daad van spirituele loslating
- Een symbolisch afstand nemen van wat je verlamt of bedrukt
- Een gebaar van overgave én zuivering, net als het afwerpen van zonden, schuld, of onzuivere gehechtheden
Hoe kun je dit praktisch integreren?
Bijvoorbeeld in je reflectietabel of gebedsmoment:
- Voeg toe: “Wat moet ik afwerpen vandaag (zorg, schuld, zelfverwijt)?”
- Een ritueel gebaar: schrijf je zorg op een papier en werp het letterlijk in een mand of vuurvaste schaal – als teken van loslaten in Gods handen.
- Meditatie: Beeld je in hoe je een zware steen in een diepe rivier werpt – en zie hoe de golven je last meenemen.
Zou je willen dat ik dit verwerk in een begeleid gebed of ritueeltekst?
Werp het van je af – God wil je vrij
“Werp al uw zorgen op de Heer, want Hij zorgt voor u.” – 1 Petrus 5:7
Zorgen kunnen als stenen in je hart liggen. Sommige dragen we al jaren mee – angst, schuld, verslaving, de pijn van wat we niet kunnen veranderen. Maar dit vers nodigt ons uit tot een daad van heilige bevrijding: werp het van je af – op God, die jou niet oordeelt, maar voor je zorgt.
Een oud gebaar van loslaten
In het Oude Testament was “werpen” vaak verbonden aan zonde en reiniging:
- Stenen werden geworpen als teken van oordeel of losmaking van het kwade.
- Micha zegt: “Hij werpt onze zonden in de diepten van de zee.”
- In Ezechiël roept God: “Werp weg uw afgoden.”
Werpen is dus niet zachtjes neerleggen. Het is krachtig, bevrijdend, definitief. Zoals je een zware last afschudt. Zoals je iets wegdoet dat je niet meer nodig hebt.
Voor wie worstelt met verslaving of schaamte
Of het nu gaat om verslaving aan middelen, dwangmatig denken, of verborgen schaamte: deze tekst is geen vermaning maar een uitnodiging. God wil niet dat je blijft dragen wat je kapot maakt. Je hoeft het niet te verstoppen – je mag het afwerpen, op Hem.
“Heer, ik kan het zelf niet. Ik werp het op U. Neem het van mij over.”
Misschien voelt het niet alsof het meteen verdwijnt. Maar elke keer dat je kiest om je last naar God te brengen in plaats van jezelf te veroordelen, breekt er een beetje meer licht door.
Een dagelijkse daad van overgave
- Bij het opstaan: Wat draag ik vandaag dat ik mag afwerpen?
- Tijdens gebed: Stel je voor dat je een zware steen in de zee werpt. Noem de last bij naam. En geef het aan God.
- Schrijfritueel: Schrijf je zorg, verslaving of schuld op en leg het onder een kruisbeeld. Laat het daar liggen. Jij hoeft het niet meer te dragen.
Korte Bijbelse duiding
Het woord dat Petrus gebruikt voor “werpen” is hetzelfde als in Lukas 19:35 – toen de mensen hun mantels op het veulen wierpen zodat Jezus erop kon rijden. Het is een daad van eerbied, overgave, maar ook van loslaten.
Petrus, die zelf struikelde en weer werd opgericht, weet wat het is om te vallen én om opgevangen te worden. Hij nodigt jou uit om je zorgen, je schaamte, zelfs je zonden… niet vast te houden, maar op de Heer te werpen. Want Hij zorgt – met liefdevolle handen.
📥 Downloadopties
- PDF-bestand met een nette tabel
📄 Download hier het aangepaste PDF-bestand