Table of Contents
Een meditatief gedicht rond drie belanrijke v-woorden
In de diepte van mijn ziel, een last zo zwaar,
Een web van pijn en wrok, ik voel het daar.
Maar ik besluit nu, met elke ademhaling,
Om verdragen, vergeven en te laten gaan.
Verdragen, de kunst van acceptatie, zo puur,
Ik omarm de realiteit, hoe moeilijk ook, vol vuur.
Ik laat de weerstand los, en open mijn hart,
De kracht van verdragen, een nieuwe start.
Vergeven, een geschenk dat ik mezelf geef,
Ik bevrijd mijn ziel, ik laat het verleden achter, in diepste zweef.
Ik laat wrok en wraak varen, met compassie als gids,
Vergeven, een pad naar innerlijke vrede, waarin liefde glinst.
Vergeten, niet de herinneringen die zijn geweest,
Maar de last van emotionele lading, die ik niet langer vrees.
Ik laat de pijn transformeren, in wijsheid en kracht,
Vergeten, een bevrijding, een nieuw levensverhaal in pracht.
In verdragen, vergeven en vergeten, vind ik mijn rust,
Een reis naar binnen, waar ik mijn innerlijke vrede kust.
Met elke stap die ik zet, laat ik de last achter me,
En omarm ik de vrijheid, in de stroom van het leven, zo vrij.
Ik hoop dat dit meditatieve gedicht je rust en inspiratie brengt tijdens je reis van verdragen, vergeven en vergeten. Moge het je helpen om innerlijke vrede te vinden en je te bevrijden van negativiteit.
tekst met hulp van OpenAI’s ChatGPT Language Models – Beeldvorming Picsart