Voor de vakes en de moekes

Voor de vakes en moekes
Die eenzaam leden
En gestorven zijn

Waar geen tijd
Geen plaats voor was

Die eenzaam leden
en gestorven zijn
In hun vergeten blijven

Benauwde adem
En laatste snik

Om kinderen
Die vreemden werden
En vreemden
Die als kinderen waren

Het is geen moekesdag
Geen vakesdag
Voor velen

Zij zijn
De nieuwe martelaars

In stilte hun gebed
Vergeving
Voor hen die zich bekeren

Hun beelden in de krant
Getuigen
Van vreemde tijden

Vervreemde generaties
Die dwalen ver
van huis

Wij hebben zwaar gezondigd
Tegen oudjes en verzorgers
Die om hen gaven

En ook zij
Die lieten begaan
En alles goedpraten

Voor de vakes en moekes
Die vergeten werden
En eenzaam gestorven zijn

In een herberg
Waar geen plaats meer was

Een grote weeklaag
Over de lage Landen